étymologie et compléments
çaganhar
[verbe du premier groupe]
[saɣaˈɲa]
conjuguer
- prononciations
verbe transitif ou intransitif
- tracasser, houspiller, secouer, ébranler, remuer, agiter → V. bachucar
- tirailler, charcuter → V. cigonhar, tiralhar
- presser, inquiéter → V. secutar
citations, exemples, locutions
- çaganhar un aubre per lo derrabar
- secouer un arbre pour l'arracher
- Lo vent terrau, l'aspre marin
Pas totjorn çaganhan lis euses. — Anselme Mathieu (19e, rh.) - Sariá pecat de l'esparnhar,
Eu que nos a tant çaganhats. — Nicolas Saboly (17e, rh.)
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Laus 2001, Fettuciari, Martin et Pietri 2003