étymologie et compléments
- de aboissonir, avec le suffixe -ment
- TdF : abouissounimen
aboissoniment
- singulier : aboissoniment [aβujsuniˈmen]
- pluriel: aboissoniments [aβujsuniˈmens]
- prononciations
- l. : [aβujsuniˈmen]
- p. : [abujsuniˈmẽᵑ], [abujsuniˈmɛ̃ᵑ]
substantif masculin
- action de rabougrir
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Cantalausa 2002, Ubaud 2011, Alibert 1997