étymologie et compléments
abonaçar
[verbe du premier groupe — -ç-/-c-]
- prononciations
- l. : [aβunaˈsa]
- p. : [abunaˈsa]
verbe transitif
- adoucir, calmer → V. abaucar, amaisar
verbe pronominal
- se calmer, se radoucir
- La mar s’abonacèt
- La mer se calma
- La mar s’abonacèt
- R1 : Mistral 1879
- R2 : DGLO [en ligne], Cantalausa 2002, Ubaud 2011, Alibert 1997, Balaguer et Pojada 2013