Wiki Dictionnaire général occitan-français
Advertisement

étymologie et compléments

  • du latin attribŭere
  • apparentés : atribucion, atribut, atributari, atributiu
  • dérivés : atribuable, atribuïble, atribuït
  • cognats ou correspondants dans d'autres langues : cat., esp., pt. atribuir ; it. attribuire


atribuïr

[verbe du deuxième groupe — inchoatif]
[atriβyˈi]
conjugaison manquante

prononciations et variantes


verbe transitif

  1. attribuer → V. aplicar, concedir, donar, imputar, repartir

citations, exemples, locutions

  • L'istòria de Faeton que mai que d'un atribuïsson a Lebrun. — L'Armana Prouvençau
  • En l'atribuïssent a la favor. — L'Armana Prouvençau

verbe pronominal

  1. s'attribuer
références
  • R2 : DGLO [en ligne], Sauzet 2016, Fettuciari, Martin et Pietri 2003, Ubaud 2011, Faure 2009, Balaguer et Pojada 2013




Chercher "atribuïr" sur dicod'Òc (dictionnaires en ligne sur le site du Congrès permanent de la lenga occitana)


Advertisement