étymologie et compléments
- du latin attribŭere
- apparentés : atribucion, atribut, atributari, atributiu
- dérivés : atribuable, atribuïble, atribuït
- cognats ou correspondants dans d'autres langues : cat., esp., pt. atribuir ; it. attribuire
atribuïr
[verbe du deuxième groupe — inchoatif]
[atriβyˈi]
conjugaison manquante
- prononciations et variantes
verbe transitif
citations, exemples, locutions
- L'istòria de Faeton que mai que d'un atribuïsson a Lebrun. — L'Armana Prouvençau
- En l'atribuïssent a la favor. — L'Armana Prouvençau
verbe pronominal
- s'attribuer
- R2 : DGLO [en ligne], Sauzet 2016, Fettuciari, Martin et Pietri 2003, Ubaud 2011, Faure 2009, Balaguer et Pojada 2013
Chercher "atribuïr" sur dicod'Òc (dictionnaires en ligne sur le site du Congrès permanent de la lenga occitana)