étymologie et compléments
- du latin ecclésiastique canonicātu(m)
- apparentés : canonge
canonicat
- singulier : canonicat [kanuniˈkat]
- pluriel: canonicats [kanuniˈkats]
- prononciations
- l. : [kanuniˈkat]
substantif masculin
- rel. canonicat → V. canongiá
- Foguèt provesit d’un canonicat. — Alphonse Michel
- Las doçors del canonicat. — Jacques Azaïs
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Cantalausa 2002