cantaucèl
- singulier : cantaucèl [ˌkantawˈsɛl]
- pluriel: cantaucèls [ˌkantawˈsɛls]
- prononciations et variantes
- l. : [ˌkantawˈsɛl]
- p. : cantaucèu
- cantucèl
substantif masculin
- chasse [l.] appeau avec lequel on attire les perdrix mâles → V. cantarèl, siulet
- R1 : Mistral 1879
- R2 : Ubaud 2011, Cantalausa 2002, Balaguer et Pojada 2013